وینگ چون کونگ فو : Fri 6 Apr 2007 8:18

- وینگ چون یکی از مشهورترین سبک‌های سیستم شائولین کونگ فو است. این روش رزمی در دهه ۱۷۷۰ ابداع شد. مطابق روایت‌هایی که درباره ریشه اصلی این سبک نقل می‌شود، یکی از راهبه‌های معبد شائولین به نام نگ مویی نقشی کلیدی در طراحی این سبک و آموزش آن به زنی جوان به نام وینگ چون (به معنی بهار زیبا) داشته‌است و به همین جهت به هنر نگ مویی نیز معروف است.

اگر از تاریخچه کونگ فوی وینگ چون اطلاعات کافی داشته باشیم می دانیم که تئوری وینگ چون با ایده ای که از طرف استادان کونگ فوی شائولین مطرح شد ابداع گردید و بعدها توسط استادان مختلف به نامهای متفاوت توسعه یافت.
از آنجا که کونگ فوی شائولین دارای چندین متد رزمی بود از جمله روش ببر – اژدها – درنا – مار – میمون و غیره به همان شکل کونگ فوی وینگ چون نیز شامل چندین متد آموزشی و رزمی بود که به مرور زمان این روشها در قالب یک شکل خاصی به نام وینگ چون جمع آوری شد.
شاخه وو وی تائو این امر مهم را با روشی کاملا ساده و منطقی از یکدیگر تفکیک کرده و مورد آموزش هنرآموزان قرار داده و نگرشی تازه به هنرجویان می دهد.
اگر به معنای فرم اول (سیونیم تائو) نظری بیفکنیم متوجه می شویم که در این مرحله نوع حرکات و فنون جنگی کاملا جدا از فرم دوم (چام کیو) و همینطور فرم سوم (بیوجی) می باشد.
هر کدام از این سه فرم دارای متد خاص رزمی خود می باشند و در اصل با فراگیری این سه فرم هنرجو سه متد و روش مختلف جنگی و رزمی را در کونگ فوی وینگ چون از شاخه وو وی تائو فرا می گیرد. این سه روش تنها سه فرم جدا از هم نمی باشند بلکه سه روش رزمی بدون سلاح در وینگ چون می باشند. در حقیقت در شاخه وو وی تائو این سه متد سه مرحله اول آموزش را تشکیل داده و هنرجو در کوتاهترین مدت با آموزش و فراگیری این سه مرحله و کاربرد فنون آن در مبارزه مسلط به سه روش جنگی می گردد.
پس از فراگیری این سه مرحله بلافاصله آموزش با وسیله خارق العاده و بی نظیری به نام آدمک چوبی شروع می شود که این خود نوعی روش جدا از سه متد قبلی برای مبارزه بوده و جنگجویان را رویین تن کرده و زاویه تازه ای از نظر نگرش جنگجویان برای مبارزه می گشاید.
مرحله بعد که روش مبارزه با چوب بلند تقریبا سه متری می باشد یک متد کاملا بی نظیر است که هنرجویان را مسلط به فنون جنگی استثنایی می کند که در آن حرکات پا همراه با زوایای بی نظیر جهت تسلط یافتن به حرکات و فنون حریف آموزش داده می شود و در نتیجه چوب بلند تنها وسیله ای جهت رسیدن به این هدف می باشد و به هیچ عنوان نقش یک سلاح را بازی نکرده و این نگرش نادرست را با روشی کاملا منطقی توضیح داده و تصحیح می کند تا هنرجویان با فراگیری فنون چوب بلند پی به نوع مبارزه خاصی که هدف اصلی این روش می باشد ببرند.
روش و متد دیگری که در کونگ فوی وینگ چون شاخه وو وی تائو آموزش داده می شود روش مبارزه با چاقوهای پروانه ای است که این خود نیز یک متد خاصی برای مبارزه بدون سلاح می باشد ولی روش آموزش دقیقا همانند چوب بلند با سلاح چاقوی پروانه ای آموزش داده می شود. در این مرحله حرکات و قدمهای سریع و خارق العاده در مبارزه آموزش داده می شود و همکاری ضربات و فنون چپ و راست بدن هنگام حرکت سریع به جلو و زوایای مختلف مورد آموزش قرار می گیرد.
البته متد دیگری در کونگ فو شاخه وو وی تائو آموزش داده می شود که در هیچ یک از شاخه های دیگر وینگ چون صحبتی از آن نشده است و آن روش تمرین با حلقه کونگ فو می باشد که از مراحل استادی در این کونگ فو می باشد و هنرجویان یا بهتر بگوییم استادان در این مرحله توسط این حلقه در مقابل سلاحها جنگیده و بدون حلقه هم با روش آموزش دیده با این وسیله بی نظیر قادر به اجرای فنون بی نظیر و هنرمندانه ای می گردد .